Dzień 6 przez Owińska...

Dzień szósty na Warcie zaczął się ponuro, tak na niebie jak i temperaturą powietrza nie przekraczającą piętnastu stopni Celsjusza. Do tego okazało się, że mam wielki deficyt prądu. Tydzień przed wyjazdem na tą wędrówkę dostałem od kumpla na urodziny przekształcony na bardzo pojemny powerbank, akomulatorek z możliwością ładowania telefonów. Waga 3,5 kg , ale skoro nie będę już potrzebował gniazdka, zabrałem go bez sprawdzania. Podczas podróży naładowałem raz telefon, a przy drugim wszystko padło. Słabo. Okazało się, że zabrany awaryjnie powerbank jest również bardzo słabo naładowany, tak jak i dodatkowe trzy baterie pasujące do mojego telefonu. Jeśli dziś się nie doładuję, od jutra zero kontaktu ze światem. XXI wiek, jak żyć bez prądu? :-). Wypłynąłem po ósmej, mijając za chwilę kościółek, w którym, a bardziej obok którego od rana coś się dzieje. Znowu procesja, chwilę później wpływa do Warty Kanał Mosiński i widzę że obok niego również można byłoby się rozbić namiotem. Może następnym razem ;-). O ósmej trzydzieści mijam znajomą przystań – Puszczykowo , dziś pustą , ale jak doczytałem w internecie, wczoraj „przewinęli się „ przez nią dwaj kajakarze na jedynkach, którzy w Boże Ciało wypłynęli w trasę tuż za ostatnią przeszkodą na rzece, w Księżych Młynach z planowaną na najbliższą niedzielę metą w Szczecinie. Powoli ich doganiam :-). Po dziesiątej jestem już w granicach Poznania. Mijam dużą grupę strażaków z wozem strażackim na brzegu, ale bez napinki. Puszczają kaczki na wodzie. Wychodzi słońce. Nareszcie. Mogę zrzucić z siebie ciepłe stroje. Nagle straszny huk, aż rzeka się zatrzęsła. Nad głową przelatują mi dwa samoloty myśliwskie, które chyba właśnie wystartowały z pobliskiego lotniska Ławica na którym kiedyś mieszkałem miesiąc czasu. Będąc żołnierzem wojsk lotniczych :-). Zbliżam się do centrum, widząc zmiany w najbliższym otoczeniu rzeki. Chyba była jakaś rewitalizacja wałów, bo wyglądają zdecydowanie korzystniej niż podczas mojej poprzedniej wycieczki tą drogą. Pięć lat tymu podczas wyprawy ze wschodu na zachód. Znowu huk i kolejne dwa myśliwce. Te udaje mi się „złapać” aparatem. W mieście powstaje nowa przeprawa przez rzekę. Sądząc po rozmiarach, to będzie chyba kładka pieszo – rowerowa, ale pewności nie mam. Mijam się ze stateczkem wycieczkowym i jestem już za najatrakcyjniejszym fragmentem rzeki w mieście. Dochodzę do wniosku, że muszę chyba nieco zwolnić, by nie być zbyt wcześnie w Biedrusku, gdzie od dziś znowu są wyznaczone godziny w których można przepływać przez poligon. Postanawiam wpłynąć w nigdy wcześniej nie odkrywany przeze mnie Kanał Węglowy. To około pięćset metrów po coraz mocniej zarośniętej rzęsą wodzie, wracam na Wartę i wciąż mam jeszcze zapas czasu. Kolejny pomysł, to wpłynięcie w Cybinkę pod prąd. Szkoda, że nie przyszło mi do głowy od razu w mieście popłynąć w nią na rozwidleniu. W sumie nie wiedziałem jak ze spływalnością tej wody przy tym poziomie Warty, dlatego tego nie zrobiłem, bo pomysł (chyba) był. Pod prąd łatwiej, kilka nie groźnych mielizn, widok mało spotykanego ptaszka Dudka i po około 1250 metrach, zawracam tuż przed mostem kolejowym, pod którym dziś jest malutkie kamieniste bystrze z którym nie mam ochoty się „siłować”. Zawracam no i już spokojny o czas ruszam w stronę Biedruska. Mijam Przystań Akwen Marina w Czerwonaku i dopływam do Owińsk a tam coś czego wcześniej tu nie widziałem. Nowiutka kładka pieszo – rowerowa z dobudowaną wieżyczką widokową. Nie mogę sobie odmówić sprawdzenia widoku z nowej wieży, szczególnie że nikogo tu nie ma i że będzie chyba dobrze widoczny zespół klasztorny Cysterek , w którym obecnie znajduje się Specjalny Ośrodek Szkolno - Wychowawczy dla Dzieci Niewidomych im. Synów Pułku. Wbiegam na nowoczesną wieżę i faktycznie widzę klasztor, rzekę i najbliższą okolicę.

Zdjęcia (33)

Komentarze (0)