Palmyra

Drogą przez pustynię dotarliśmy do Palmyry, Palmira, obecnie Tadmor, starożytnego miasta w Syrii w oazie na Pustyni Syryjskiej, położonego na skrzyżowaniu szlaków znad Morza Śródziemnego i Mezopotamii.
Początki osadnictwa pochodzą z epoki neolitu, ale samo miasto rozwinęło się w okresie hellenistycznym. Okres największej świetności przypadł na II-III w. n.e., kiedy Palmyra była stolicą królestwa założonego przez Odenatusa, a następnie za panowania jego żony Zenobii.Z tego czasu zachowało się wiele budowli, łączących w sobie elementy sztuki hellenistycznej z rdzenną tradycją aramejską: sanktuarium Baalszamina (131), świątynia Bela (32), świątynie Nebo i Allat (I w.), kolumnada ulic, grobowce wieżowe (I w. i początek II w.). Wojna, którą Zenobia wypowiedziała Rzymowi, zakończyła się zdobyciem Palmyry (273) przez wojska cesarza Aureliana.
Po nieudanej próbie oderwania się od Rzymu (273) wojska Aureliana ponownie zdobyły miasto i zniszczyły je z rozkazu cesarza. Po przejęciu miasta przez Rzym wybudowano na terenie Palmyry obóz wojskowy Dioklecjana (początek IV w.) z monumentalną siedzibą dowódcy i murami obronnymi otaczającymi miasto. W 744 Palmyra została ponownie zburzona przez Arabów i utraciła całkowicie znaczenie. Po zwiedzeniu ruin i miejscowego muzeum udaliśmy się w dalszą drogę do Aleppo...

Zdjęcia (13)

Komentarze (0)