W drodze do Troi zwiedziliśmy Pergamon.Należał on do najpiękniejszych miast hellenistycznych i był wspaniałym przykładem urbanistyki hellenistycznej. Największy rozkwit miasta nastąpił za panowania Eumenesa II w II w. p.n.e., po pokonaniu Galatów. Za panowania dynastii Attalidów rozbudowano akropol pergamoński, położony na wzgórzu o wysokości 300 m. Rozplanowanie licznych budowli i siatka ulic nawiązywały do ukształtowania terenu. W skład kompleksu wchodziły m.in.: wielka Biblioteka Pergamońska (druga po Bibliotece Aleksandryjskiej, jej zbiory liczyły 200 000 zwojów), teatr dla 10 000 widzów, świątynia Dionizosa i świątynia Ateny Polias, dziedziniec z propylejami, pałac królewski, arsenał i słynny ołtarz pergamoński, który obecnie znajduje się w Berlinie. Na koniec Troja a w niej uwagę zwiedzających od razu przyciąga ogromny drewniany koń, przy którym można sobie zrobić zdjęcie. Warto również zajrzeć do Kazi Evi (centrum informacji) po prawej stronie ścieżki, gdzie niegdyś mieszkali archeolodzy, a obecnie jest prezentowana ciekawa ekspozycja uzupełniana na bieżąco o nowe znaleziska. Makiety i ogromne obrazy przedstawiają Troję w różnych okresach historycznych. Naprzeciwko Kazi Evi rozciąga się niewielki ogród Pithos.Poszczególne warstwy, stanowiska i ruiny są opatrzone dokładnymi objaśnieniami. Warto zwrócić uwagę na pozostałości budowli: mury z różnych okresów, jedną z pięciu najstarszych zachowanych ścian, buleuterion (miejsce posiedzeń rady z czasów Homera; ok. 800 r. p.n.e.), odeon (miejsce, w którym odbywały się koncerty), kamienną rampę (Troja II) i świątynię Ateny (Troja VIII) przebudowaną w czasach rzymskich.Ze wzgórza, na którym leżało mityczne miasto, roztacza się piękny widok. W pogodny dzień można stąd dojrzeć Çanakkale Şehitleri Abidesi (pomnik męczenników Çanakkale) w zatoce Morto, a także statki przepływające przez Dardanele.