Mykeny

Mykeny zostały odkryte w 1874 r. przez niemieckiego archeologa-amatora Heinricha Schliemanna (tego samego, który odnalazł ruiny Troi). Był on przekonany, że poezje Homera to nie fikcja, ale opis autentycznych miejsc i wydarzeń. Odkryte przez Schliemanna kunsztowne wyroby ze złota i wspaniała architektura grobów potwierdziły słowa Homera, że Mykeny były „miastem dobrze zbudowanym, obfitującym w złoto”. Pierwsze osady ludzkie istniały tu już w neolicie, ok. 3000 lat p.n.e. Rozwój Myken – a przede wszystkim cytadeli – przypada mniej więcej na okres od ok. 1600 do 1100 r. p.n.e. Pozostałości archeologiczne w Mykenach odkopane przez Schliemanna wskazują na istnienie osady już ok. 1950 r. p.n.e. Od ok. 1600 r. p.n.e. rozpoczął się okres rozkwitu, potem nastąpiły dwa okresy upadku – ok. 1200 i 1100 r. p.n.e. Miasto wprawdzie nadal istniało, ale zostało opuszczone przez ludność. Nie udało się przekonująco wytłumaczyć przyczyny upadku Myken. Wydaje się jednak, że decydującą rolę odegrały wojny między rywalizującymi królestwami. Walki nasilały się wraz z rozwojem cywilizacji w XIII w. p.n.e.
Kilkaset metrów od terenu głównych wykopalisk znajduje się jeden z najbardziej znanych i okazałych tolosów. Pochodzi on z XIV wieku przed naszą erą i jest jednym z dwóch dwukomorowych grobów, jakie istnieją w całej Grecji. Jest to grobowiec królewski z późnego okresu historii Myken, przypisywano go Agamemnonowi (królowi Argos i Myken, naczelnemu wodzowi wojsk greckich pod Troją), ale po późniejszych badaniach okazał się być on skarbcem Arteusza. Budowla przypominająca ul, została wzniesiona bez użycia zaprawy murarskiej. Wchodzi się do niej przez piętnastometrowy korytarz. Górne obramowanie nad wejściem do komory grobowej tworzą dwa potężne bloki kamienne z czego większy o długości dziewięciu metrów waży aż 118 ton. W grobie został pochowany król z bronią, jadłem i napojami w ilości potrzebnej na czas podróży do świata podziemnego.
Mała przekąska w resteuracji "pod Lwią Bramą" i dalej w drogę.

Zdjęcia (12)

Komentarze (0)